De zege van ons vlaggeteam werd in een eerder artikel beschreven.

Het A-team speelde met vier remises gelijk tegen Middelburg A. Hans Aangeenbrug had enig geluk, Kedem Gutkind miste een loperwinst en kwam daardoor niet verder dan een gelijkspel. Bas van de Graaf en Sjaak Spiegels remiseerden volkomen terecht. Het A-team staat in de rangschikking net boven de degradatiestreep.

Zierikzee B verloor in een rechtstreeks degradatieduel van Middelburg C, wardoor het team stijf onderaan blijft met nul punten. Kees van den Nieuwendijk kwam ondanks goed spel niet verder dan remise. Ben Snethorst raakte ergens een toren kwijt en verloor, en lot dat ook Peter de Vrieze ten deel viel. Alleen Kees Bimmel had een heel plezierige avond. Geholpen door de hoge temperatuur in de zaal zette hij zijn tegenstandster onder druk, zag alles en liet zich niet foppen, en zal nog vaak aan deze fraaie partij terugdenken.

In de huishoudelijke competitie werden toch nog acht partijen gespeeld. Frans Nijman lijkt met de week vooruit te gaan. Nu won hij op rustige en overtuigende wijze van John van Dalsen.

Fokko Baakman won in de opening een centrumpion door het paard op c6 te slaan waardoor er voor een sterk centrum ontstond, en Mark van Rooten met een zwakke dubbelpion opgescheept werd. Door de sterke witte pionnenstructuur werden de lopers van zwart geblokkeerd waardoor wit het initiatief hield. Bij een latere afruil won wit nog een pion waardoor er in het eindspel voor Van Rooten geen houden meer aan was, en deze Baakman kon feliciteren.

Teun Brouwer speelde tegen Piet de Vreede een bijzondere opening waarbij hij de witte diagonalen op de koningsvleugel helemaal open zette en bijna het zogenaamde "gekkenmat" om z'n oren kreeg. Dat bleek net niet mogelijk en er ontstond een gelijkopgaande strijd tot in de late uurtjes. Toen beide spelers nog een paard en enkele pionnen op het bord hadden trachtte Brouwer een centrumpion te verschalken maar zag daarbij een lelijk schaakje van een andere pion over het hoofd zodat de dekking van zijn paard wegviel. Dat leverde hem wel die pion op maar het ging ten koste van het paard. Hierna stoof de witte pion door naar de achterlijn waar “een frisse jonge dame stond te wachten om het karwei af te maken”, zoals winnaar Piet de Vreede de promotie van zijn pion omschreef.