In de negende en laatste speelronde in de tweede klasse van de Zeeuwse Schaakbond behaalde Zierikzee B een knappe 1-3 overwinning tegen Oostkapelle A. Door zijn uitstekende prestaties in de interne competitie werd Ernst van de Beek op bord één geposteerd maar verloor vrij snel. Een uurtje later trok Erik de Vrieze op bord vier de stand gelijk, waarna kort daarop Mark van Rooten op bord drie de formatie uit Zierikzee aan de leiding bracht. Het was vervolgens nog dik anderhalf uur wachten op de beslissing op bord twee, waar Peter de Vrieze en Wim van der Heijden een magnifieke partij afleverden. Geen van de afwezigen wilde ook maar even weg van het bord. Het daverende applaus van alle aanwezigen deed recht aan het spektakelstuk waaraan Zierikzee B uiteindelijk een vierde plaats in de eindstand bemachtigde. Van Rooten is wederom de beste speler van het team met 4,5 uit 8, gevolgd door De Vrieze junior met 3,5 uit 7. Van de Beek, De Vrieze senior en Efraïm Pronk behaalden 2 punten. Marco Vieveen speelde één keer mee en pakte remise.

Ronald van de Wetering – Ernst van de Beek 1 – 0

De schaakwereld kent een gezegde: het is eenzaam op bord één. Van de beek mocht voor het eerst op bord één aantreden in de laatste partij van het b-team van Zierikzee. Het zorgde voor de nodige grappen voorafgaand aan de partij. Niet te veel drinken, geen gekke fratsen, de ogen van het team zijn op je gericht - het bekende werk. Nuchter - maar toch enigszins met zenuwen - stapte Van de Beek de zaal binnen in Oostkapelle. Een sterk seizoen in de interne competitie wordt ietwat ontsiert door een zwak optreden in de externe competities. In de ZSB avondcompetitie verloor hij maar liefst zes van de acht partijen.  

Van de Beek schoot prima uit de startblokken met een variant op het Londense systeem - de Jobava Londen - als antwoord op een Konings-Indische variant van Zwart. Het doel is om te wachten tot zwart kort rokeert, zelf niet te rokeren en direct met h2 - h4 de aanval te zoeken. Zwart wachtte echter ook met rokade, waardoor wit voor een keuze werd gesteld. Wit speelde Pe5, omdat zwart met Lf4 een doelwit had gecreëerd voor een opstomende G3 pion, die dan met tempo op g4 het paard op f5 kon wegjagen. Echter speelde zwart een juist getimed pe4, en kon na Pxe4, Le4 de paarden ruilen en de loper van f4 weghalen. Wit heeft hier alsnog f3, g4, beiden met tempo op de loper, en kan zo wat ruimte pakken. Wat wit níet kan, is direct g4 spelen, met het idee de zwarte loper op te sluiten, omdat dan de toren op h1 valt. Wit zag , wit rekende wat andere zaken door, wit vergat en verloor prompt zijn toren op zet 10. Verder spelen had heel weinig nut, dus gaf hij na nog wat wanhoopszetten op. 

Arie Monte – Erik de Vrieze 0 – 1

Op bord vier bouwde Erik de Vrieze zorgvuldig op tegen Arie Monte en kreeg door wat onnauwkeurigheden van Monte een beetje de overhand. Toch beging De Vrieze op zet drieëntwintig een blunder door met zijn loper op c3 te slaan. Monte sloeg echter razendsnel met zijn paard in plaats van met een toren de loper te pennen. Het had De Vrieze een loper gekost. Nu werd er gewoon afgeruild en behield De Vrieze het initiatief. Monte stelde remise voor maar De Vrieze had het gevoel dat er meer in zat. En dat klopte ook, al moest De Vrieze even flink puzzelen want het resterende paard van Monte was behoorlijk vervelend. De Vrieze duwde zijn pionnen naar voren en brak de koningsstelling open en ineens stonden torens en loper zo goed dat mat niet meer was te voorkomen. Monte gaf op.

Mark van Rooten – Leo van der Heijden  1 – 0

De partij op bord drie tussen Van Rooten en Van der Heijden begon met een Siciliaanse verdediging nadat wit opende met e4. Omdat Van Rooten zijn Koningsgambiet in gedachte had kwam er een andere opening dan gedacht voor wit. Na c3 en een aantal andere zetten kwam toch f4. Van Rooten wilde een vurige partij en had eerlijk gezegd nu een slechtere positie omdat de beide vleugels een pion verdediging miste.

In het middenspel won Van der Heijden een pion. De te snel zettende Van Rooten vergat bij een pion zet dat hij als deze geslagen zou worden niet terug kon slaan omdat hij zijn dame dan zou verliezen. Met één pion achterstand ging de strijd door. Er kwam voor Van Rooten meer ruimte en mogelijkheid tot aanvallen. Door een listige zet viel Van Rooten een loper met zijn pion aan en creëerde meteen een dubbele aanval op een paard. Het paard werd aangevallen door een loper en op dezelfde lijn stond ook nog een dame van zwart. Dus met een röntgen aanval op de dame, een aanval op loper en een aanval op het paard had zwart nog maar 1 mogelijkheid. Dit was door met de toren van zwart de dame van wit aan te vallen die op dezelfde lijn als de koning stond. Gelukkig voor Van Rooten was er nog een toren die er tussen stond en met juiste afruil van Van Rooten en de verkeerde van Van der Heiden kwam wit op voorsprong met een loper meer. Na deze afruil gaf Van de Heijden op.

Wim van der Heijden – Peter de Vrieze 0 – 1

In deze partij op bord twee kreeg De Vrieze het lastig tegen Van der Heijden door een centrum aanval met als gevolg dat de zwarte dame zou gaan sneuvelen. De overige stukken van De Vrieze stonden wel goed en door de juiste afruil te volgen kreeg zwart twee torens en een loper tegen een dame en een paard. Nadat er nog twee lichte stukken geruild werden kon De Vrieze door voorzichtig te spelen telkens een pionnetje met de koning slaan. Na meer dan veertig (!) schaakjes door de witte dame kon De Vrieze, die ook nog bijna mat kwam te staan, promoveren en met twee torens en een dame tegen een dame gaf Van der Heijden op en kon De Vrieze na drie uur en twintig minuten het punt bijschrijven.