De ranglijst van Schaakvereniging Zierikzee staat op zijn kop! Waar het de laatste jaren gebruikelijk was dat Sjaak Spiegels en Kees van den Nieuwendijk eerste en tweede werden, staat nu Ben Snethorst eerste en wist het vroegere jeugdlid Marnix den Boer de derde plaats te bereiken door Spiegels te verslaan. Het is de vraag hoe ver een ander ex-jeugdlid, Kim Fierens, komt. Hij speelt pas drie ronden mee en won tot nu toe die partijen in vliegende vaart.

Ben Snethorst gaat dit seizoen voor de titel en wilde ook tegen Eric Bouman goed spelen. Hij opende Engels en rokeerde keurig zodat zijn koning veilig stond. Groot was zijn schrik toen Bouman onvervaard de aanval opende op zijn koning. Er kwam een pionnenstorm die er best dreigend uitzag. Toen besloot Bouman ook nog een paard te offeren om de genadeklap uit te delen. Snethorst echter kan heel diep rekenen en zag het foutje in de vijandelijke manoeuvre, waardoor hij beter kwam te staan. Later blunderde Bouman nog een paard weg waarna hij op de 44ste zet mat ging.

In een Siciliaanse Draak speelde Marnix den Boer met wit eigenlijk te aanvallend waardoor er zwakke plekken in zijn verdediging ontstonden. Sjaak Spiegels dacht daarvan te kunnen profiteren door zijn dame in de aanval te brengen maar eigenlijk kostte hem dit een tempo. In het verdere spel werd die dame knap ingesloten wat De Boer een stuk opleverde. Hij had echter veel tijd verbruikt en moest het eindspel nog ingaan terwijl hij nog maar twee minuten op zijn klok had tegen Spiegels acht. Maar bij elke zet krijgt een speler er 30 seconden bij, dus als je snel genoeg blijft zetten kun je doorspelen. Er ontstond een, ook voor de talrijke toeschouwers, fascinerende strijd. Ook de tijd van Spiegels liep sterk terug, Den Boer zette een keer bij slechts zes seconden. Maar hij bleef rustig, maakte geen fouten en speelde de partij op fraaie wijze naar winst.

Martin Krijger verloor twee jaar geleden een variant van De Draak tegen Kees van den Nieuwendijk. Nu maakte Van den Nieuwendijk in dezelfde speelwijze al snel een foutje, wat hem na nog een paar mindere zetten een toren en later ook nog een loper kostte. Hij bleef echter, ondanks zijn eigenlijk hopeloze achterstand, doorspelen en Krijger moest nog oppassen dat hij niet mat ging. Dat lukte en uiteindelijk gaf Van den Nieuwendijk op.

Kees Bimmel zette de stelling van Teun Brouwer vast maar hield dat na een afruil niet vol. De gelijk opgaande strijd stevende af op remise wat Bimmel dan ook voorstelde. Maar Brouwer weigerde het aanbod, maakte een fout en verloor alsnog.

Paul Greefhorst speelde met wit remise tegen Marco Vieveen. De grote vraag na afloop was: wie van de twee gemazzeld heeft. In eerste instantie leek Greefhorst de gelukkige. In de opening ging de strijd gelijk op en ontstond al snel een aanvallend spel van beide spelers waarbij Greefhorst de druk bij Vieveen aan het opbouwen was. Het drukvat liep echter met een grote sisser leeg toen Greefhorst op de 12e zet zijn tweede paard de aanval injoeg zonder te beseffen dat het ongedekte dier gewoon geslagen kon worden. Vieveen ging ervoor zitten en nutte de voorsprong uit om zijn positie te verbeteren. Greefhorst wist een toren op de G-lijn te krijgen toen Vieveen dacht het gevaarlijk paard van Greefhorst te ruilen voor een loper. Met de dame op de F-lijn zag Greefhorst kansen en liet Vieveen zijn toren op a1 slaan, waarna Greefhorst met eeuwig schaak de remise wist binnen te slepen. Hij leek daarmee als 'mazzelaar' uit de strijd te komen, maar bij het naspelen bleek de variant waarbij Vieveen in plaats van het slaan van de toren een gaatje zou maken om eeuwig schaak te voorkomen hij Greefhorst een mat in 6 zou bieden. Kortom: beide speler konden zich vinden in deze uitslag.

Herman Knop kwam na een knap paaroffer in de opening al snel in een gewonnen positie. Dick Doeswijk liet zich niet ontmoedigen en vocht verbeten terug, en kwam zowaar weer goed te staan. Knop bleef loeren op een kans en zette de intussen in de aanvals-modus staande Doeswijk pardoes mat.

Frans Jansen verdedigde zich tegen John van Dalsen met een klassieke Koningsindische partij wat hem na een zet of 20 een pion opleverde. Van Dalsen evenwel had een sterke vesting opgebouwd waar Jansen 60 zetten voor nodig had om die te ondermijnen. Toen Jansen met de finale matdreiging kwam gaf Van Dalsen op.

Kim Fierens bediende zich van het voor hem bekende Koningsgambiet. Wit offert hierbij al snel een pion om meer open aanvalslijnen te krijgen. In hoog tempo rolden de aanvallen dan ook op de zwarte stelling van Frans Nijman af, die het geweld niet kon stoppen en opgaf in een hopeloze positie.

Pieter-Jan van Strien verloor in de opening een pion maar kon wel de ontwikkeling van tegenstander Fokko Baakman remmen door diens rokade te verhinderen. Na een ruil kreeg Baakman de pion weer terug en kon de a-lijn met een toren bezetten. Vervolgens stak zijn dame het bord over waarop de koning van Van Strien mat ging.

Piet de Vreede veroverde het initiatief tegen Erik de Vrieze. Na dameruil echter was de angell uit de aanval van De Vreede weg en kreeg De Vrieze de overhand. Hij kreeg maar liefst vier vrijpionnen wat een voor De Vreede te machtig leger bleek waarna deze opgaf.