Deze competitie werd gespeeld over vier avonden van elk vier ronden. Al na drie avonden had Spiegels een grote voorsprong op de andere spelers, op de laatste avond liep hij nog verder uit. Spiegels won in die zestien rondes maar liefst veertien partijen, speelde één remise (tegen Peter de Vrieze) en verloor alleen van Hans Aangeenbrug. Aan het begin van de avond was vooral de strijd om de tweede en derde plaats nog interessant. Kees van den Nieuwendijk stond tweede, daarachter Jac Weeland. Het begon direct al met de klapper Van den Nieuwendijk tegen Weeland, die met een zege voor laats genoemde eindigde omdat hij één seconde bedenktijd minder nodig had. Hiermee kwam Weeland op gelijke hoogte met zijn concurrent en was het de vraag wie er nog steken liet vallen. In de 14e ronde wonnen beiden. In ronde 15 won Van den Nieuwendijk en stond geboeid te kijken naar de partij van Weeland die moeilijk stond tegen Martin Krijger. Weeland echter is pas verslagen ná de partij. Vanuit een lastige positie wist hij in luttele seconden zijn stelling te verbeteren en won ook. Bij het ingaan van de 16e en beslissende ronde stonden beiden nog steeds gelijk. Van den Nieuwendijk verloor hierin verrassend van de sterk spelende Pieter Jan van Strien, kansen dus voor Weeland. Alleen, hij moest wel tegen de bijna onverslaanbare Sjaak Spiegels. Weeland had zeker wel kansen maar uiteindelijk trok toch Spiegels aan het langste eind. Van den Nieuwendijk werd toch nog tweede omdat hij sterkere tegenstanders had. Vermeldenswaard is zeker nog het spel van Pieter Jan van Strien die op deze laatste avond steeg van de 12e naar de 6e plaats in de eidrangschikking.