Ook de 17e speelronde van Schaakvereniging Zierikzee leverde weer het nodige spektakel op. Zo werd koploper Sjaak Spiegels verslagen, verloor Martin Krijger bijna van Peter de Vrieze en is Kees van den Nieuwendijk weer op weg naar de top!
Sjaak Spiegels wist dat Ben Snethorst de laatste tijd studeerde op een nieuwe opening. Om hem te verrassen speelde Spiegels een gambiet. Hij offerde een pion om zo een snelle ontwikkeling van zijn stukken te krijgen. Ook probeerde hij een valletje op te zetten maar blunderde hierbij een pion en een stuk weg. In een verloren stand probeerde Spiegels nog een combinatie op te zetten om een stuk terug te winnen. Intuïtief ontliep Snethorst deze combinatie en speelde de partij rustig naar winst, om hiermee zijn achterstand op de ranglijst te verkleinen tot ongeveer één partij.
Kees van den Nieuwendijk speelde met wit zijn gebruikelijke d4-opening. Kees Bimmel verdedigde zich met het Fajarowicz-gambiet waarbij een pion wordt geofferd om de eigen stukken zo snel mogelijk te kunnen ontwikkelen. Bimmel won deze pion na 12 zetten weer terug. Hij verzuimde echter de witte diagonaal te blokkeren waardoor Van den Nieuwendijk druk kon gaan uitoefenen op de dame vleugel. Ten koste van een pion kon Bimmel de druk verminderen. Een zwarte toren was intussen op een erg vreemde plaats terecht gekomen. Van den Nieuwendijk zag het en bouwde een spinnenweb rond de toren, die niet meer kon ontsnappen en verloren ging. Zwart gaf op.
Martin Krijger dacht met een pionoffer goed uit de opening te komen en Peter de Vrieze kreeg wat problemen met een gepend stuk en een koning die niet weg kon uit het midden. Krijger voerde de druk op en leek met zijn dame de loper op e7 te kunnen veroveren. De Vrieze rokeerde toch, hij had gezien dat, als Krijger zijn plan uitvoerde, deze “mat achter de paaltjes” zou gaan. Intussen had Krijger dit ook gezien en maakte de combinatie wat ingewikkelder, waardoor hij dacht het gevaar te bezweren. Na nog twee zetten zag Krijger dat hij zich toch vergist had, alleen, dat zag De Vrieze weer niet! Deze antwoordde fout, verloor een stuk, en gaf na nog tien zetten op. Wat kan schaken toch ingewikkeld zijn!
Marnix den Boer viel de zwarte pion op f7 van Paul Greefhorst zwaar aan: paard en loper en na de korte rokade ook nog eens met een dame op h5 die f7 en h7 aanviel. Greefhorst dacht het slim te pareren door met zijn loper f2 te slaan met schaak om daarna met Df6 schaak te geven en het paard terug te slaan. De Boer sloeg echter de loper niet en ging met zijn koning naar f1. Greefhorst speelde toch Df6 om f7 te beheren en dacht na een paardzet van Den Boer gewonnen te staan met een toren en dame op de F-lijn. Den Boer sloeg met het paard de pion op h6 en gaf schaak, maar niet alleen met paard, ook met de loper en daar had Greefhorst geen antwoord op.
Jac Weeland zoekt altijd een minder vaak gespeelde variant in de hoop daarmee zijn tegenstander te verrassen. Ditmaal koos hij met zwart voor de Hollandse verdediging die groot voordeel kan bieden, met name wanneer de tegenstander niet weet hoe daarop adequaat te reageren. Gelukkig voor Piet de Vreede had deze nog onthouden dat je vooral niet moet slaan, al lijkt dat aantrekkelijk, maar juist zelf moet ontwikkelen. Zo ontstond een hevige strijd om de e- en f-pionnen die in het voordeel van De Vreede leek te eindigen vooral omdat de zwarte koning nogal onbeschermd kwam te staan. Echter bleek tegelijkertijd dat de zwarte stukken net één tempo eerder gebruik konden maken van de ontstane ruimte en dat de witspeler halsbrekende toeren moest verrichten om de eigen stelling dicht te houden en een tegenaanval op te kunnen zetten. Daarbij kwamen de torens op a1 en a8 wederzijds in de verdrukking te staan en bleek het moeilijk de beide paarden daarnaast nuttig in het veld te brengen. Bij wijze van hoge uitzondering kwam De Vreede niet in tijdnood omdat hij de tijd, die zijn tegenstander nodig had tevens voor zijn eigen plannen nuttig maakte. Na veel interessante schermutselingen bleek een doorslaggevende oplossing voor beide spelers niet erg voor het grijpen te liggen en werd tot remise besloten. Het naspelen onder het toeziend oog van enkele stuurlui - die al wat eerder waren gestopt - bracht geen verheldering, behalve dan dat beide spelers nog meer overtuigd waren van de juistheid van hun gezamenlijke keuze.
Hans Baris was vastbesloten er een mooie partij van te maken en offerde een stuk ver in de zwarte stelling. Daarbij keek hij zo vol vertrouwen over het bord dat Henny de Jonge het niet vertrouwde en het stuk niet sloeg. Baris, die toen goed stond, speelde de partij verder naar winst. De Jonge probeerde nog wel van alles maar Baris gaf geen krimp.
Marco Vieveen dacht in de opening voordeel te kunnen halen door loperruil. Hij hield een dubbele pion in het centrum over, wat normaal gesproken ruimtevoordeel oplevert. Fokko Baakman probeerde hierop de paarden af te ruilen om een pion te winnen. Vieveen dacht er anders over en liet na een paard terug te slaan om na een schaakje een toren te bemachtigen. Baakman op zijn beurt kon door ook schaak te geven een tempo winnen en ontsnapte via een rokade. Vieveen sloeg het paard toen toch maar waarop Baakman op jacht ging naar de dame van zijn tegenstander. In een vrij onoverzichtelijke stelling bleek Baakman het goed gezien te hebben. Vieveen verloor zijn sterlste stuk en gaf na nog een paar zetten op.