Na twee ronden in de Zierikzeese Schaakcompetitie is er nog maar één speler die beide partijen won: koploper Erik de Vrieze. Het was bijna tot een verrassing gekomen in de partij van Teun Brouwer tegen titelkandidaat Kees van den Nieuwendijk maar helaas voor Brouwer maakte hij één foutje. De spectaculairste partij was die tussen Doeswijk en Jansen.
Erik de Vrieze begon stormachtig wat hrm frie pionnen opleverde. Het waren echter dubbelpionnen die hij ervoor teugkreeg. Daarbij het feit dat beide spelers lopers van verschillende veldkleur hadden waardoor winst vaak lastig wordt. Uiteindelijk kon De Vrieze door een loper en een toren te offeren de winst naar zich toe trekken.
Een episch gevecht. Volgens het "Handboek voor de gevorderde schaker " van Prof. Dr. Max Euwe dient men voor een partij op clubniveau na openingen en middenspel op de hoogte te zijn van de voornaamste theoretische eindstellingen en behandeling, zoals het loper -of toreneindspel , pionnen eindspelen etc.. , eventjes netjes afwikkelen ; nog een laatste glaasje drinken en naar huis? Echter , wat te denken van de heren D. Doeswijk ( wit ) en F. Jansen ( zwart ) ? Op het eerste gezicht keurige gemiddelde oudere leden , enige basis kennis en ervaring is niet te ontkennen - geef ze genoeg tijd - en ze schaken ieder nog een aardig potje , onderwijl halen ze koffie , wijn en een biertje voor elkaar , keuvelen , tijdens een genoeglijk samenzijn onder vrienden ....? Niets van dit alles ! Maandagavond 20.00 uur , was het weer raak : Furie vlammend in de ogen , ging het er Spaans op los (!) ,de strategische doelstelling ( aanval van wit op pion e5 om het zwarte centrum te verzwakken) werd aanvankelijk niet uit het oog verloren , maar tijdens de volgende 3 (!) uur ontwikkelden wit en zwart ieder , de ene vreselijke dreiging na de andere : Wit had kort gerokeerd en zwart lang ; ieder met een vileine aanval op de konings stelling van de ander, die vervolgens wederzijds werd opgevangen en omgezet in nog venijniger tegenaanval , met nog bijna alle stukken op het bord (!) , een schaakballet , maar dan wel de " notenkrakers suite !" Dit kon niet lang meer goed gaan , wit had nog 13 minuten , zwart 1 min. 46 sec. ; om 23.15 kwam de crisis: Wit forceerde een doorbraak in een zeer gecompliceerde stelling ; ten koste van een paard offer en beukte met verdubbelde torens en dame -als Jeanne d'Arc -voorop - dwars door de zwarte verdediging op de onderste zwarte lijn ! Het " bloed" droop van wanden en plafond ; paarden zonder hoofd, dames zonder kop ,kastelen gingen onder , als vuurtorens onder Tsunami's ... Als in de beroemde film "Kill Bill " van Quintin Tarantino , waar tijdens het eindspel van de heldinnen ,vele samoerai worden afgeslacht raakten echter ook beide opponenten , zo afgemat door het vele bloedverlies van de afgehakte ledematen , dat ze het overzicht enigermate verloren . Het was wit - met de koning enigermate verfrommeld in de uiterste hoek - die iets over remise mompelde, omringd door zwarte pionnen , maar hij had tenminste nog een vrije toren (en zo hier en daar enkele pionnen) , terwijl zwart met slechts een goede loper, zijn eenzame koning met een klein pion overwicht moest verdedigen ...het drong maar moeizaam tot hem door dat ook hij de strijd beter kon staken ; de koffie was koud, het bier , de wijn en de hapjes op , het vuur was uit en de eindspellessen niet bekend. Remise !
Paul Greefhorst, in de eerste ronde oneven, mocht in zijn eerste wedstrijd van het seizoen meteen tegen Sjaak Spiegels. De in principe ongelijke strijd ging in het begin nog wel redelijk gelijk op en tot aan zet 22 was de materiaalbalans in evenwicht en had Spiegels (volgens Fritz) maar een hele licht stellingsvoordeel. De altijd aanvallend spelende Greefhorst dacht nu ook met zijn dame een pion op h7 te kunnen slaan met een schaak, maar daarmee was al zijn kruit verschoten. Op de terugtocht bleek een pionwinst een stuk te kosten en Greefhorst gaf op.
Teun Brouwer kwam duidelijk beter uit de opening tegen Kees van den Nieuwendijk die zich af begon te vragen hoe hij nu nog moest winnen. Het geluk lachte hem toe want Brouwer maakte een dekkingsfout wat hem een paard kostte. Hierna kon Van den Nieuwendijk opgelucht ademhalen en de partij op routine naar winst voeren.
Ben Snethorst openende Engels wat Kees Bimmel niet leuk vond. Snethorst kreeg alle ruimte om te ontwikkelen. De druk werd flink opgeschroefd. op zet 14 stond geen pion meer op de tweede lijn. Om lucht te krijgen offerde Bimmel zijn paard tegen twee pionnen. Dit was geen beste beslissing. Snethorst kon het eerder afmaken maar dat zag hij niet. Uiteindelijk door rustig verder te spelen kwam het tot winst.
Jac Weeland dacht lang na over zijn eerste zet en besloot toen met zwart direct het initiatief naar zich toe te trekken. Hij offerde een pion in ruil voor ruimte en een snelle ontwikkeling. Witspeler Martin Krijger stelde zich voorzichtig op en haalde opgelucht adem toen Weeland, in plaats van zijn ontwikkeling af te ronden, een paard naar de zijkant speelde. Krijger dacht even later een kwaliteit te winnen. Dat was ook zo, maar door een prachtige tegenaanval van Weeland had dit nog heel wat voeten in de aarde. In een laatste poging te winnen offerde Weeland nog een stuk maar Krijger kon de dreigingen pareren en won.
Fokko Baakman kwam met een betere positie uit de opening wat hem een pion opleverde. Later zag hij een penning op zijn dame over het hoofd en Marco Vieveen dacht hiervan gebruik de kunnen maken door zijn koning veilig te stellen. Dit bleek een misrekening; hij ging mat in het linkerhoekje.
Chris van Eldik raakte na de opening een paard kwijt. Wetend hoe gevaarlijk zijn tegenstander Piet de Vreede met een paard meer kan zijn gaf hij al snel op.
Herman Knop begon heel optimistisch al snel met een aanval op de koningsvleugel van Eric Bouman, die bekend staat als een sterke verdediger. Het kostte Knop een kwaliteit maar hij zag veelbelovende mogelijkheden. Hij ging onvervaard met zijn toren in de aanval maar overzag dat die verloren ging. Bouman nam het initiatief over en zette Knop op de 28e zet mat.
Peter de Vrieze kwam met een pion minder en een slechtere stelling uit de opening. Marnix den Boer ging vol in de aanval maar verslikte zich behoorlijk op de 17e zet. “Ik geef op” lag op het puntje van zijn tong, maar hij besloot alles even te laten bezinken en toch maar door te spelen. Terecht, hij bereikte alsnog remise iedereen bedankt voor zijn verslag!