Met nog twee ronden voor de boeg is Sjaak Spiegels al zeker van zijn derde kampioenschap in successie en zijn vierde in totaal. Zelf won hij terwijl zijn laatste concurrent, Kees van den Nieuwendijk, verloor van Martin Krijger. De strijd om de tweede plaats is nog in volle gang, Krijger staat niet veel meer achter op Van den Nieuwendijk.
Sjaak Spiegels en Peter de Vrieze zetten hun partij op zoals het hoort. Stukken en pionnen op de juiste plaats. De Vrieze opende als eerste de vijandelijkheden door met zijn paard naar de rand een loper van Spiegels op te jagen. Toen Spiegels ontweek bood De Vrieze loperruil aan wat Spiegels accepteerde met het voordeel een sterk veld voor een paard vlakbij de koning van De Vrieze te krijgen. De Vrieze probeerde het lastige paard te verjagen maar dit verzwakte zijn koningsstelling. Spiegels kreeg even later een sterke penning wat hem na een verkeerd antwoord van De Vrieze een pion en een paard opleverde. Dit bleek voldoende voor de winst.
Kees van den Nieuwendijk behaalde in de opening een klein voordeel door met dameruil de rokade van Martin Krijger te verhinderen. Maar even later speelde hij te optimistisch een pion op in plaats van zelf te rokeren. De pion werd een mikpunt van Krijger en in de afwikkeling erna kon Krijger de witveldige loper van zijn tegenstander afruilen waardoor zijn eigen witveldige loper de witte velden kon domineren. Van den Nieuwendijk kon hierdoor zijn stelling niet snel genoeg ontwikkelen wat hem na een poosje materiaal ging kosten. Zonder uitzicht op verbetering gaf hij toen op.
Paul Greefhorst gaf al snel een pion en even later een paard weg. Pieter-Jan van Strien accepteerde het rustig en liet Greefhorst steeds mee achter de feiten aanlopen tot deze opgaf.
Kees Bimmel maakte in de opening een foutje waarna Marnix den Boer een flinke aanval opzette. Hij dwong een loper van Bimmel naar een verkeerd veld en won een toren waarna Bimmel kon opgeven.
De partij tussen Piet de Vreede en Teun Brouwer had veel weg van een weggevertje, vooral van de kant van Brouwer. Eerst liet hij een aangevallen loper staan. Later, in een poging het verlies te compenseren verloor hij zijn dame. “Ik ben niet erg in vorm” was zijn conclusie en hij gaf op.
De strijd tussen Frans Nijman en Fokko Baakman kreeg een voor Nijman prettige wending toen Baakman zijn loper van de witte velden weggaf. Hij probeerde nog van alles maar Nijman hield zijn kadootje stevig vast. In het eindspel stelde Nijman zijn eigen witveldige loper zo op dat de pionnen van Baakman de lange witte diagonaal niet konden oversteken waarna hij opgaf.