Zwartspeler Ben Snethorst besloot in zijn partij tegen Sjaak Spiegels niet te snel te rokeren. Omdat niet duidelijk was waar de zwarte koning naar toe zou gaan, speelde Spiegels zijn opening iets te voorzichtig. Snethorst ging met zwart naar voren en wist een pion te winnen. Echter had wit voldoende compensatie voor de pion in de vorm van het loperpaar, twee sterke centrumpionnen en een actievere stelling. Snethorst kreeg niet genoeg tijd om een aanval op de damevleugel op te zetten. Spiegels opende een aanval op de koning van Snethorst. In het verdedigen bracht zwart zijn paard naar de koningsvleugel waarna een schaakje volgde wat een kwaliteit kostte. Alsof dit nog niet genoeg was kwam er een stuk in de penning waardoor Spiegels een toren voor kwam te staan. Omdat er veel dreigde en er geen kans op tegenspel leek gaf Snethorst de partij op.
Jac Weeland zette het bord al snel in vuur en vlam met een verachte paardzet. Martin Krijger dacht in eerste instantie dat Weeland een blunder beging maar ontdekte later dat er een diepe list achter zat. Krijger zocht en vond een mooie weerkegging die hem de winst hadkunnen opleveren. In het vervolg echter miste hij de beste voortzetting en won Weeland een stuk. In een alles of niets poging zocht Krijger het initiatief maar Weeland wikkelde geconcentreerd af en kwam zelfs nog met een fraaie matcombinatie ondanks zijn tijdnood.
Na een intense afruilpartij kwam Pieter Jan van Strien een dubbelpion voor te staan en Dick Doeswijk gaf op omdat deze dubbelpion in een uitzichtloos eindspel vrij baan kreeg naar de achterste rij.
In een gesloten stelling brak John van Dalsen dankzij een tempozet door de stelling van Peter de Vrieze heen en was er voor De Vrieze geen houden meer aan.
René van Rikxoort verloor met zwart enkele tempo’s in de openen door een paar pionzetten en kon daardoor niet meer rokeren. Tegenstander Marnix den Boer vuurde een aantal combinaties af op hem, maar hij doorzag de meeste hiervan maar eindigde wel met een kwaliteitsverlies en zag Den Boer een vrijpion krijgen. Dat was niet meer te stoppen en zwart gaf op.
Eric Bouman buitte de kansen na een goede opening niet uit en na een tweetal zwakkere zetten van hem kon Kees van den Nieuwedijk de druk in het middenveld opvoeren en materiaalvoordeel behalen. Na 30 zetten gaf Bouman op.
De partij tussen Piet de Vreede en Fokko Baakman werd beslist in het middenspel, waar Baakman de betere zetten deed en twee pionnen voorkwam. Dit leverde hem uiteindelijk de winst op. Beide spelers legden er na de partij de nadruk op dat ze beiden genoten hadden van het spel!