Op zaterdag 3 januari 2015 kwamen de schakers van Landau 2 op bezoek in de opgeknapte recreatiezaal “De Veste” in Zierikzee. De opknapwerkzaamheden werden door een ieder geïnventariseerd en gekeurd. Door de gebruikte kleuren op de muren en vloer oogde de zaal frisser, ruimer en sfeervoller. Sfeer(vol) moet het insteekwoord dan wel thema zijn geweest met betrekking tot de opknapwerkzaamheden, want de kunstige plafondlampen bleken door de lage lichtsterkte bij het invallen van de schemer ook aan deze sfeer bij te dragen. Volgend seizoen geen thuiswedstrijden meer van Zie Scherpe Combinatie in Zierikzee rond de kerstperiode dan maar? ;-) Verder niets dan lof over het meubilair: een ruime tafelopstelling met goed zittende stoelen om ongestoord en behaaglijk in gedachten te kunnen verzinken. Tenslotte merkte een oplettende schaker nog op dat de elk uur slaande klok verdwenen was van de muur, maar of dat als een gemis wordt ervaren is nog maar de vraag. Op het moment dat er (zeker in dit seizoen) tegen Landau moet worden gespeeld zijn er vier zekerheden. Landau komt op met een (groot) aantal jeugdspelers, Patrick Moens opent met b3, Janco Dees speelt met zwart en het zal een zware wedstrijd worden. Zo ook bij deze wedstrijd. Landau kwam met vijf jeugdspelers opzetten, aangevuld met de twee genoemde senioren en de twintiger Koen Dhuyvetter. Moens opende met b3, Dees speelde met zwart en dat deze heren op het vijfde en vierde bord zaten geeft wel aan dat ZSC het zeker zwaar zou krijgen. Bij ZSC ontbraken de basisspelers Sjaak Spiegels en Bart Hertog. Zij werden vervangen door Ben Snethorst en jeugdspeler Joost van Eenennaam. Om met de ‘invallers’ te beginnen. Beiden speelden verdienstelijk. Snethorst was vorig seizoen ook ingevallen (in de uitwedstrijd) tegen Landau en behaalde nu hetzelfde resultaat tegen een andere jeugdspeler. Kon hij destijds Lydia dubbeldam verschalken, nu was hij op het zevende bord Niels Schelleman de baas nadat een stukoffer niet goed werd beantwoord. Op het achtste bord kwam Joost van Eenennaam een pion achter bij een afruil, welke Dhuyvetter keurig wist te verzilveren. Dit was op het moment dat er al zes partijen afgerond waren (en op dat moment de tussenstand op 3,5 – 3,5 kwam). Na de winst van Snethorst verloor Sebastiaan Koedoot van Dees. Na de witte pionopstoot naar b6 kon hij geforceerd de dames afruilen op c7 om in een gelijkwaardig eindspel te komen met een pion voorsprong. Koedoot vertrouwde echter het loperpaar van Dees niet en besloot om de dames op het bord te houden. Daarbij gaf hij onnodig de extra pion op b6 zonder compensatie terug, waarna Dees positioneel voordeel verkreeg en dit ook keurig uitbuitte. De partij werd verkort, doordat de witte dame verloren zou gaan in ruil voor een toren, in plaats van bij het beste tegenspel ‘slechts’ een pion te verliezen, maar vermoedelijk had dit alleen uitstel van executie betekent. Een solide partij van Dees. Op het zesde bord nam Arend Bandsma het op tegen jeugdspeler Bas van Doren. In een iets betere stelling voor Bandsma forceerde van Doren op een mooie manier dame-ruil, waardoor het ontstane loper versus paard eindspel gunstiger was voor laatstgenoemde. Uiteindelijk werd remise overeengekomen. Ditzelfde resultaat werd geboekt op de eerste twee borden waar van der Sloot en Hans Aangeenbrug het opnamen tegen de sterke jeugdspelers Bas de Feijter en Tibo Maes. Hoewel van der Sloot verlaat binnenkwam beïnvloedde dit niet al te nadelig zijn spel. Blijkbaar miste hij nog ergens de winst (loper d6 of zoiets?), maar het gaat zoals het gaat. Remise in een stelling welke lichtelijk in het voordeel van de Feijter was. Aangeenbrug dus hetzelfde eindresultaat, maar hier was het iets meer zwoegen om het halve punt veilig te stellen. Martin Krijger had de eer om op het derde bord tegen de (laatste) Axelse jeugdspeler Xander Pauwels te spelen. In een gesloten Siciliaan zette Pauwels een aanval op tegen de gefianchetteerde koningsvleugel met de pionformatie e4-f4-g4. Krijger reageerde met de pionzet f7 naar f5, waarna Pauwels besloot de g pion door te schuiven, waardoor er voorlopig een status-quo op de koningsvleugel kwam en zwart de gelegenheid gaf om op de damevleugel initiatief te nemen. De witte stelling kwam een beetje vast te zitten, waarna Krijger met f5xe4 de f-lijn kon openen en iets actiever spel verkreeg. Zoals wel vaker viel de beslissing in de tijdnood en dit keer was het de senior die koeler bleef en door de overwinning ZSC nog uitzicht op een goed resultaat gaf en persoonlijk een aantal ratingpunten wist te ontfutselen van de jeugdspeler. Bij de genoemde bereikte tussenstand van 3,5 – 3,5 zou de uitslag van de wedstrijd op het vijfde bord tussen Rick van de Breevaart en Moens ook de uitslag van de wedstrijd bepalen. In de Larsen-Nimzowitch opening had Moens een koningsaanval opgezet tegen de kort gerokeerde zwarte koning. Door de hoeveelheid pionnen en structuur hiervan werden nog even contouren van een matnet zichtbaar, maar na de paardenruil resteerde er een eindspel met ongelijkkleurige lopers, waarbij Moens duidelijk in het voordeel was met een (vrij)pion meer en een actievere koning. Dit eindspel liet weer eens zien hoe objectief mooi het schaakspel kan zijn. Vaak is zo een eindspel remise(indien goed gespeeld), alleen nu zorgde de pionnenstructuur ervoor dat de koning en loper van van de Breevaart elkaar in de weg stonden, waardoor zetdwang tot loper- of pionverlies zou leiden, wat uiteindelijk zou resulteren in verlies. Door op het juiste moment op te geven kon iedereen tegen zes uur de thuisreis (met wisselende gevoelens) aanvaarden. Hoewel de ‘oudjes’ overall nog de overhand hadden deze middag (voor hoe lang nog?), gingen de matchpunten toch met de ‘jonkies’ mee naar Zeeuws-Vlaanderen. Door dit wederom nipte verlies heeft ZSC op de helft van de competitie nu vier matchpunten van de tien mogelijke. Gezien de geringe verschillen tussen de diverse teams kan er nog een spannende tweede helft van de competitie tegemoet worden gezien.