In de derde ronde van de competitie van Schaakvereniging Zierikzee was weer genoeg te beleven. Natuurlijk was het weer Paul Greefhorst die voor de derde keer in successie de meest spectaculaire partij speelde maar uiteindelijk te weinig kreeg voor zijn fantasierijke spel. Martin Krijger verweet Sjaak Spiegels gekscherend wel erg vaak remise te spelen tegen Kees van den Nieuwendijk maar had zelf weer eens een meevaller.
Na een rustige opening nam Spiegels met zwart het initiatief in het topduel. Het zag er aardig uit tot hij na een foutje een pion verloor. Hierna zette Spiegels een sterke combinatie op met een kwaliteitsoffer. Van den Nieuwendijk verzonk in lang en diep gepeins en besloot de kwaliteit terug te geven om de sterke dreiging af te zwakken. Dit lukte en na herhaling van zetten werd het… remise.
In de “slag van Renesse” ging het tussen Martin Krijger en Frans Nijman lange tijd gelijk op. De verdediging van Nijman was ondoordringbaar en Krijger kon geen zwaktes vinden om aan te vallen. Toen kwam Nijman met een tegenaanval waarmee hij met een paard dreigde een gevaarlijke loper van Krijger af te ruilen. Krijger zette daarop een stuk weg waardoor een vrijgekomen loper het veld dekte waar het paard van Nijman heen kon. Deze speelde daarop toch de paardzet maar omdat het veld nu gedekt was ging het paard verloren. Nijman bleef zich sterk verdedigen maar was uiteindelijk niet tegen de overmacht opgewassen en gaf in het eindspel op.
Frans Jansen speelde zijn partij tegen Teun Brouwer in de stijl van de romantici uit het begin van de vorige. Hun onnavolgbare spel beschreef hij zelf het best: “Een Braziliaans/Londen systeem, geen gin dus, maar sugar-rum. Kreeg het even benauwd, maar met een wilde beweging in de heupen vlogen de stuken van het bord. Brouwer kwam een stuk achter, het eindspel leek op een dodelijke anaconda-wurging.” Voor alle duidelijkheid: Jansen won na een spectaculaire partij en het was nog corona-proof ook.
Marnix den Boer en Peter de Vrieze ruilden al snel enkele centrumpionnen waardoor genoeg ruimte vrijkwam om eens lekker aan te vallen. Den Boer deed dit met een koningsaanval terwijl De Vrieze een pion bijna liet promoveren. Het werd een race van wie het snelst was. Den Boer zag het eigenlijk somber in en lanceerde een soort van wanhoopsaanval. Het lukte nog ook en bracht hem de winst waarbij hij een paar zetten eerder nog blij geweest was met remise.
Coen Hennipman speelde met wit tegen Paul Greefhorst, die heel slecht uit de opening kwam met een zwakke dubbelpion in het centrum, die zijn hele koningsvleugel verlamde. Toen Greefhorst eindelijk de dubbelpion kwijt was, stond Hennipmans paard ver in zijn stelling, stevig gedekt door een pion. Een verschrikking voor een schaker, ook wel een “kwal” genoemd. Greefhorst kwam aan alle kanten klem te zitten, forceerde een dameruil om lucht te scheppen, maar kwam hopeloos verloren te staan en gaf op.
Na rustig spel kwam Eric de Vrieze een pion voor en sloeg een remise-aanbod van Mark van Rooten af. Zijn stelling leek te mooi om waar te zijn. Maar enkele zetten later moest hij beteuterd toezien hoezeer hij de rol van de centrumpionnen van Van Roote had onderschat. Ze waren op weg naar promotie niet meer te stoppen en ook dreigde een mat. De Vrieze gaf op.
Chris van Eldik kwam al snel twee pionnen voor en dacht door de restgewoon af te ruilen te kunnen winnen. Tegenstander Marco Vieveen bleef loeren op een kans en ja hoor, Van Eldik overzag dat zijn toren in kwam te staan, verloor deze en gaf op.